Na het relatief vroeg ontbijt was het moment van afscheid nemen onafwendbaar. Dat viel van beide kanten niet mee, hoewel iedereen vast het gevoel had “dat het best meeviel”. Tante Nanny en oom Ton zijn echt bijzondere mensen die heel veel in hun leven hebben meegemaakt maar ondanks alles heel positief zijn gebleven. Gezien hun leeftijd en gezondheid en ons inmiddels uitgebreide pakket van reizen binnen Australië is de kans dat we ons vieren gezamenlijk ooit nog zullen treffen niet groot… maar je weet maar nooit!
Het eerste doel van onze tocht naar het noorden was Mudgeeraba, dit dorpje ligt vrijwel aan de snelweg en is de toegangsweg naar het Springbrook National Park. Hier zochten, en vonden we na enige tijd het enige hotel van het plaatsje, het Wallaby hotel. Niet zomaar een hotel, het bleek gesticht te zijn in 1883 en dat maakt het hier bijna prehistorisch. Behalve een hotel(eigenlijk motel) is er ook een heel grote bar, niet voor niets want om twaalf uur zaten er al tientallen aan het bier. Daar waren we nog niet aan toe, dus lunchten we in een naburig “net” café.
Oke. Kamer geregeld voor de nacht, lunch gehad; op naar Springbrook NP! Dit park ligt misschien 20 kilometer van de zee, maar wel op een hoogvlakte die oploopt tot 900 meter. Gezien deze situatie krijgt dit gebied heel veel regen en is er een (tropisch) regenwoud. Onze eerste stop was bij de waterval van de spring brook. Op zich echt mooi, maar wij waren van plan hier een rondwandeling te maken. Helaas, dat was niet mogelijk want het pad was afgezet. Aardverschuivingen, kan gebeuren. We trekken verder het park in, op weg naar het “best of all viewpoint”. Nu, dit blijkt eerder “the worst of all” te zijn want we rijden pardoes een regenwolk binnen. Nog geen tien meter zicht!! Tja, het is hier niet voor niets een tropisch regenwoud.
De volgende optie is een ander deel van het park; ”Natural Bridge”. Dit is best een eind weg, maar we zijn natuurlijk niet voor een kleintje vervaard en er is ook een mooie rondwandeling.
Nu, het fenomeen van een waterval binnen in een rotsformatie is echt heel bijzonder, maar opnieuw bleek de beloofde rondwandeling afgesloten. Om het verhaal niet al te lang te maken, na de derde afgesloten route zijn we maar naar huis gegaan. Overigens zeker niet met negatieve gevoelens, daarvoor was de omgeving veel te mooi.
Terug in het hotel bleken we echt in de “outback” terecht gekomen te zijn. Je verwacht dat niet op nog geen 200 kilometer van Brisbane en aan de highway, maar het is onmiskenbaar een feit. Het publiek in de bar bestaat grotendeels uit construction workers, met in beide handen een glas. Dit wellicht niet in de laatste plaats omdat er een tweetal schaars geklede dames bedienden. Naast de bar is er een grote zaal met gokautomaten en in de bar wordt er heftig gegokt op paardenraces die live op TV schermen te volgen zijn. Het was eveneens druk in het restaurant, maar ook hier vielen we buiten de boot. Het was “schnitzel avond”. Voor een prikkie kon je die eten, maar daar hadden we geen zin in. Wel in een biefstuk, maar van een “medium rare” biefstuk bleken ze geen enkel verstand te hebben. Echter, het kijken naar de mensen maakte alles meer dan goed, we keken onze ogen uit! Opnieuw heel bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten