Vannacht heeft het fors geregend, maar bij het opstaan is het droog. We nemen afscheid van de mensen hier en gaan verder naar het noorden. We hebben op het eerste stuk een aantal mooie binnenwegen, maar onvermijdbaar kom je op de highway A1 terecht. Zodra we op die highway zitten begint het te regen, en niet zo’n beetje ook. De ene bui na de andere stort op ons neer. Ze zijn wel verbazingwekkend verschillend. Op het ene moment is er een hele fijne nevel van regendruppels, even later vallen er druppels zo groot als knikkers. Het plan was om vandaag naar Shute Harbour te gaan, het havenplaatsje in de buurt van Airlie Beach. Hier hebben onze vrienden Wim en Marja enkele weken geleden uitstekend vertoeft. Het laatste (blauwe) hotel aan het einde van de weg moest je hebben; we hebben het gevonden. Al heel vroeg zelfs, nog geen 12 uur. Door de flarden van de regenwolken heen kon je zien dat het uitzicht op een “gewone” dag fantastisch moest zijn, maar vandaag? Het donkere dikke wolkendek deed niet vermoeden dat er binnen afzienbare tijd verandering in de situatie zou komen en om nu uren te turen naar een “niet-uitzicht” trok ons ook niet echt aan. We besloten dus door te rijden naar de volgende geplande stop, Townsville. Hier kwamen we om 5 uur vanmiddag aan en vonden we een goed appartement, we zijn namelijk van plan hier nog enkele dagen te blijven. ’s Avonds, op zoek naar een leuk restaurant, kwamen we een groep tegen die Xmas carols stond te zingen. We zijn er spontaan bij gaan zitten om te luisteren. Heel gek hoor, kerstliederen onder de palmbomen. We vonden ook een echt Australisch restaurant met goed en veel eten. Wij hielden het bij slechts een hoofdgerecht en hadden daar meer dan genoeg aan, maar dat maakt je hier tot een watje hoor. Er staat een steak van 1 kilo op het menu!! Wat ons niet voor het eerst opvalt is hoe blank, of zeg eigenlijk maar wit de meeste Australiërs zijn. Witter dan de gemiddelde Nederlander na een lange winter met een elfsteden tocht! Wij zijn op enkele uitzonderingen daargelaten steeds bruiner (Cora zeker). En toch ze leven hier echt in de tropen! De zorgen over het ontbreken van de ozonlaag zijn hier kennelijk inmiddels diep ingeworteld.
De afgelopen dagen hadden we op geen enkel toestel bereik, Hier op de mobiele telefoons wel, dus de hoop is dat we het weblog weer kunnen updaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten