Toen we wakker werden regende, of beter, miezerde het nog steeds. Het was zwaar bewolkt, duidelijk geen weer om de bergen in trekken, zeker niet als het juist om het uitzicht gaat. Na het ontbijt zijn we aan een nieuwe planning ierHHbegonnen voor de laatste tien dagen. Eerst gebeld naar het Dolphin encounter in Kaikoura. Daar willen we in zee gaan zwemmen met dolfijnen en dat moet je van tevoren boeken, zeggen ze. Nu is dat vroege boeken tot nu toe in de praktijk nooit nodig geweest, dus al te serieus nemen we dit soort opmerkingen niet meer. Nu, in dit geval zaten we mis. Pas voor de 18e konden we boeken. Oké eerlijk is eerlijk, de 17e kon ook, maar alleen om half zes ‘s ochtends! Voor die dag is alles volgeboekt. Het blijkt dat er maar 13 mensen per keer met de dolfijnen mogen zwemmen, als de beesten er al zijn. Nu we die datum weten, en met een oog op het slechte weer hier, besluiten we vandaag niet naar het westen, maar juist naar het oosten, richting Christchurch, te gaan. Deze stad ligt een uurtje rijden hier vandaan. We vertrokken door alle deliberaties pas na tien uur van de camping, maar wat gebeurde er onderweg. Vanuit het westen werd het weer steeds beter, hier en daar een blauwe lucht. Geen donkere wolken meer, maar witte! En ja, als het weer in de bergen goed lijkt te zijn, moeten mensen als wij er direct gebruik van maken. Dus, zijn we omgekeerd en alsnog richting Arthur’s Pass gereden. Deze pas is een van de weinige verbindingswegen over de bergen tussen de oost- en westkant van het eiland en volgens velen de mooiste. Dat bleek te kloppen, het werd een mooie tocht. Heel bijzonder is te zien hoe echt hoge bergen als een gigantische wal opeens uit de laagvlakte oprijzen. Dan door die bergen naar de pas. Klimmen, grootse uitzichten, echt mooi. Maar, op het moment dat we de pas bereiken slaat het ons o zo bekende Berg-demoon toe. In tien minuten slaat het weer geheel om en rijden we in de wolken c.q. de regen. Nu hebben we gelukkig het mooiste stuk gehad, de rest gaat door een vrij nauwe kloof zonder veel uitzicht, maar het blijft toch wat jammer. We zijn neergestreken in Greymouth, een plaats aan de westkust waar we twee weken geleden aan voorbij gereden zijn. Het weer is alleen maar slechter geworden, het regent nu al uren echt hard. Precies zoals het volgens de boekjes aan deze kant van het eiland hoort te zijn. Maar waarom, waarom moet juist in de hevigste regenbui die we de gehele reis hebben gehad uitgerekend de gasfles leeg zijn? En het is bepaald geen sinecure deze in een nauw hokje aan de buitenkant van de camper te vervangen. Murphy! Morgen weer snel terug naar de oostkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten