Met enige weemoed namen we afscheid van Wanaka, het was ons hier goed bevallen. Op weg naar Te Anau kwamen we eerst langs Queenstown, de grootste plaats in deze omgeving. Dit is de adventure town van NZ. Hier is het bungy jumpen uitgevonden en kun je tientallen andere spannende dingen doen. Raften, hanggliden, parapenten, canyon swingen (geen idee wat het is maar het is heel spannend), “you name it, we’ ve got it”, aldus de commercie hier. Nu, je begrijpt dat we hier natuurlijk niet zomaar aan voorbij konden gaan, dus hebben we gekozen voor… het Kiwi and Birdlife Park. Ook spannend, want het viel echt niet mee om de ’s nachts levende Kiwi’s in het heel grote en vrijwel pikdonkere hok te vinden. Leuk park overigens. Nog een paar uur rijden verder waren we in Te Anua. Dit is de plaats waar vandaan je de Milford of de Doubtful Sound kan doen. Dit zijn beiden fjorden. De Milford is heel bekend, een van de toeristische hoogtepunten van NZ, maar volgens ingewijden is de Doubtful eigenlijk mooier.
We hebben de tijd, hoeven niet te kiezen, dus doen het ook niet, Het weerbericht voor morgen is niet al te veelbelovend, maar overmorgen wordt het beter. We boeken de Doubtful voor overmorgen. Bij deze fjord kan je zelf niet met de camper komen en moet je altijd een georganiseerde tocht boeken. Naar de Milford kan je zelf rijden, en of we er nog gaan varen, zien we wel als we er zijn. De route op zich zou al zeer de moeite waard zijn.
Nu is er nog iets dat je hier “moet” doen en dat is een bezoek aan de grot met glimwormen. Wanneer dat in te plannen? Overmorgen zijn we pas om 9 uur terug, dat gaat niet. Morgen zullen we wellicht niet al te laat terug zijn, maar het is ook niet prettig om op een bepaald tijdstip terug te moeten zijn. Houdt over nog een derde dag hier blijven, of vanavond gaan. De laatste tocht vertrekt om 20.45, dat kunnen we gemakkelijk halen. Dus we boeken voor vandaag. Op ons gemak een plekje op de camping uitgezocht, gegeten en naar het vertrekpunt van de boot gewandeld, want je moet eerst met een boot het meer over om bij de grot te komen.
Nu, dan blijkt dat we in een super toeristenplek terecht zijn gekomen. Er kunnen zeker 150 mensen op de boot, en die staan ook nog te wachten ook! Om bijna 9 uur ’s avonds! Dat hebben we hier nog niet meegemaakt, iedereen klaagt juist dat de toeristen dit jaar wegblijven. Het zijn voor 2/3 derde deel Japanners. Dit is echt apart, want Ruud en Mieke hadden 8 jaar geleden hier ook al deze ervaring. Zo kom je de Japanners weken niet tegen, en dan verzuip je er opeens in, echt onwaarschijnlijk. De glimwormen op zich waren talrijk - nooit zagen we er zoveel tegelijk - maar de tocht wordt niet echt een succes. De massaliteit ervan stuitte je te zeer tegen de borst. De gidsen zouden zo als sergeant majoor het leger in kunnen (maar ja, er moeten X aantal mensen per uur door de grot worden gestouwd). We waren blij (laat) weer terug te zijn en nog blijer dat we voor deze tocht niet een hele dag extra op de camping zijn blijven staan. Morgen rijden we hoe dan ook naar de Milford sound en kijken we daar verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten