Het eerste wat we deden toen we wakker werden was naar buiten kijken. Hoe ziet het weer er uit. Nu, het weer bleek er nog maar zo, zo uit te zien. De regen was gestopt, maar er lag nog een dik wolkendek boven ons. Tijdens het ontbijt wist het zonnetje zo af en toe door de wolken te glippen, maar overtuigend was het allerminst. Nu bestaat het eerste deel van de Siberia Experience uit een scenic flight tussen de bergen en dan is het wel zo handig als je ook wat van die bergen ziet. Na enig aarzelen besloten we toch te vertrouwen op het nog miezerige zonnetje en zijn we teruggereden op de weg die we eergisteren al hadden gereden. Om ongeveer half elf waren we weer bij het vliegveldjejeje. Het weer knapte steeds verder op, maar volgens de piloot zou het vast nog beter worden als we de tijd hadden om nog twee uurtjes te wachten. Natuurlijk hadden we dat en na twee uur wij het vliegtuigje in. Het bleek nog steeds hetzelfde vliegtuigje te zijn waarmee Mieke en Ruud acht jaar geleden gevlogen hadden. Na een zeer hobbelige start de lucht in, het was echt weer een ervaring. We vlogen door diep uitgesleten dalen de bergen in die ons steeds hoger insloten. De wolken waren bepaald nog niet allemaal verdwenen, maar dat maakte de ervaring juist extra bijzonder. Hier en daar torende een besneeuwde top boven je uit of vloog je opeens langs een gletsjer van waaruit een grote waterval in het niets verdween. Adembenemend! Na deze vlucht landden we op een grasveldje in de Siberia vallei, van waaruit we naar de Wilkin rivier zouden lopen. Deze wandeltocht was op zich best te doen, maar eerst moesten we een gletsjerriviertje doorwaden. En dat water is koud! Onwaarschijnlijk!!. De vallei was prachtig om te zien, maar we konden er niet al te lang blijven, want bij de rivier zouden we om half vier opgehaald worden door een jetboot om ons weer terug te brengen naar het begin. We moesten goed doorlopen om er op tijd te zijn, maar het lukte natuurlijk wel. De tocht met de jetboot was weer een avontuur op zich. De voortstuwing van deze boten werkt net als bij de jetski’s met waterstralen die onder heel hoge druk staan en waarmee ook gestuurd wordt. Hierdoor kunnen ze over slechts tien centimeter diep water varen, bereiken ze meer dan 100 kilometer per uur en zijn ze onwaarschijnlijk wendbaar. De onze is niet sneller gegaan dan 75 kilometer per uur, maar het is echt een belevenis om met die snelheid over ondiepe plaatsen of stroomversnellingen te razen. En zodra je denkt een beetje te weten wat er met zo’n boot kan, ligt hij op zijn kant en draai je een rondje van nog geen 5 meter breed. Iedereen nat, maar wie maalt daar om! Kortom, een prachtig vier uur lang durend avontuur. Mieke en Ruud, bedankt voor de suggestie, een uitstekende tip! We zijn voor de avond weer teruggegaan naar de uitstekende camping van de afgelopen twee dagen in Wanaka. Hier liggen de winkels naast de deur en zijn we vast wat opgeschoten naar het doel van morgen. Er is alleen wel een kleine verandering ten opzichte van gisteren. Er blijkt inmiddels een heus rapfestival naast de deur plaats te vinden, hopelijk stopt het op een beetje christelijke tijd….. Rappers doen vast niet aan burengerucht na 11 uur ’s avonds, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten