We gaan op Cora’s verjaardag zwemmen met dolfijnen. Bij opstaan is het weer grijs en grauw, ondanks de mooie voorspellingen. Het regent zelfs even, maar als je toch de zee in duikt maakt dat niet veel uit. We waren op tijd bij de basis, waar we eerst schrokken. Er mogen niet meer dan 13 duikers per poot het water in, maar er blijken drie boten te gaan! 40 snorkelaars rondom een paar dolfijnen, die dan ongetwijfeld onmiddellijk de staart nemen…. Ik zag het al voor. Maar, het viel reuze mee. We werden eerst voorzien van wetsuits, vinnen, duikbrillen, enz. en moesten ons vast omkleden. Daarna een video over wat te verwachten en wat te doen en te laten als we in het water waren. Het idee is dat wij de dolfijnen uit moeten dagen om met ons te komen spelen. In het haventje bleek dat elke boot een andere kant uitvoer, dus mijn eerste vrees was geheel ongegrond. Nu de dolfijnen nog. We zijn er wel eens vaker naar op zoek gegaan zonder iets te vinden, per slot zijn het volledig wilde beesten die niet voorspelbaar zijn. Maar na een kwartiertje kwam het signaal brillen op en vinnen aan en naar de achterkant van de boot. Daar gaan we het water in wanneer de kapitein het signaal geeft. En ja hoor, daar zijn ze. De dolfijnen (Dusky Dolphins)! En heel grote groep, zeker 100 van die beesten zwemmen met de boot op. Indrukwekkend om te zien. Ze springen hoog boven het water uit en maken de meest mooie salto’s. Alleen dit is de trip al waard. Maar dan gaat de toeter en wij het water in. En ja hoor, dan zwemmen de dolfijnen links, rechts en onder je door. De een na de ander. Helaas trekken ze zich weinig aan van onze inspanningen om hun aandacht te trekken, want ze zwemmen gewoon door. Weer de boot op, verder varen, nieuwe poging… Idem, verschrikkelijk leuk, maar geen interactie met de beesten. Nadat dit ook de derde keer niet lukte zijn we doorgevaren naar een andere plek waar een nog groter aantal dolfijnen zwommen, volgens de kenners wel 200 tot 300! Opnieuw het water in en dit keer waren er veel dolfijnen maar al te bereid met je te spelen. Het leukste spelletje vonden ze rondjesdraaien om je heen, maar dan moest je wel meedraaien. Zolang ze oogcontact hadden hielden ze het meestal vol, op een gegeven moment was ik zelfs duizelig! Maar uiteindelijk verloor je altijd. Ze kwamen kijken, dartelden rond je heen, echt vlak langs je heen, maar raakte je nooit aan. Het was een onvergetelijke ervaring. Het enige minpuntje was het slechte zicht onder water van maar een paar meter, waardoor ze uit het niets verschenen en verdwenen. Vooral jammer voor de foto’s, maar er zijn er toch een paar een beetje gelukt.
Het was absoluut geweldig!
Vanmiddag zijn we het dorpje doorgelopen op zoek naar een leuk restaurant om Cora’s verjaardag te vieren. En waar ligt het leukste restaurant? Aan de andere kant van het dorp. Een half uurtje lopen. Er is ook een redelijk goed ogend Indiaas restaurant aan de overkant. Wat het wordt horen jullie morgen wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten