Rotorua is het centrum van het toerisme op het Noord Eiland. Dat kan je aan twee dingen direct zien. In de eerste plaats dat wij er voor het eerst in NZ bussen vol Japanners zien en omdat het er echt welvarend is. Alle attracties zijn zeer professioneel, bij de tijd en prima onderhouden. Het toerisme is hier al meer dan 150 jaar oud. Men leeft hier letterlijk op een vulkaan, hetgeen o.a. met zich meebrengt dat het wemelt van de hete bronnen, modderbaden, etc. Rotorua was dan ook al heel vroeg een kuuroord. Het grootste “badhuis” opende in 1908 en is tot in de zestiger jaren als zodanig gebruikt. Nu is het fantastisch opgeknapt en is er een heel interessant museum gevestigd waar we de ochtend doorbrachten. Voor het gebouw werd er zowaar croquet gespeeld. Ik heb er tijdens de lunch naar zitten kijken, maar kreeg de spelregels niet zo snel door. Echter, dat geeft niet, ik heb nog even de tijd. Zo te zien moet je 75 zijn voordat je mee mag doen. Gelukkig was het hier niet druk, de grote (zomer)vakantiedrukte schijnt achter de rug te zijn.
Daarna hadden we een uitgebeid pakket geboekt in Te Puia. Dit is een cultureel complex van de Maories gebouwd rondom een vulkanisch actief gebied waarin o.a. twee geisers zijn en van oudsher een belangrijk woongebied van de hier levende stam. We kregen eerst een uitgebreide rondleiding over het complex, dat zich er mede op toelegt jongeren op te leiden tot houtsnijders en wevers. Dit zijn twee oude beroepen die van grote culturele waarde zijn voor de Maories. Toen een uitstapje naar de geisers. Het was voor het eerst dat we geisers zagen en hoewel ze niet echt heel hoog spoten (max 15 meter), vonden we het een indrukwekkend geheel. Daarna werden we betrokken bij een “ontvangst op Maorische wijze”, een heel ritueel dat leuk was mee te maken. Vervolgens een hele uitvoering met zang en dans, toen de gelegenheid met de Maories een praatje te maken en als laatste een hangi. Een hangi is een Maori maaltijd die in een afgedekt gat in de grond klaargestoomd wordt op gloeiend hete stenen. Heel apart. Het geheel was onmiskenbaar toeristisch, maar prima georganiseerd en de moeite waard. Gelukkig verlieten de bussen vol Japanners het complex toen wij er aan kwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten