Het weer is inderdaad een tikje beter, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het waait nog steeds fors en donkere wolken omringen ons. We voeren al om 4 uur ’s nachts naar de volgende duik en snorkelplaats, het Nathan Rif, waar we om 8 uur aankwamen. Na rijp beraad wordt besloten dat er gedoken en gesnorkeld mag worden, maar de omstandigheden zijn verre van ideaal. Hoe verre van ideaal blijkt pas echt als ik de derde duik van de trip ga maken. Het zicht onder water is maar een paar meter, en dat terwijl het twee dagen geleden op een ander buitenrif zeker 20 meter was! Door de sterke golfslag van de vorige dagen is er geweldig veel zand in het water terecht gekomen. Heel jammer. Tijdens de duik zien we dan ook erg weinig, maar het gewichtloos onder water zweven is altijd al een belevenis op zich. Toen ik weer bovenkwam bleek Cora al gestopt te zijn met snorkelen, er was maar heel weinig te zien.
Aan het einde van de ochtend gaan we weer op pad naar de volgende bestemming, Dunk Island. Ook de volgende vier uur was de zeegang nog heftig, maar gelukkig minder erg als de vorige dag. Aangekomen bij Dunk Island konden we even van boord, de benen strekken na twee dagen op de boot. Voor een echtpaar was het de kans om te ontsnappen uit de “hel”. Ze lieten zich met alle bagage op het eiland afzetten om de nacht op het plaatselijke resort door te brengen en de volgende dag direct naar het vaste land te gaan. Zij konden absoluut niet tegen de situatie op en hadden paniekaanvallen omdat ze dachten dat de boot uit elkaar zou spatten. Gisteren wilden ze met een helikopter van boord worden gehaald (tikje lastig als je geen heliplatform hebt). Nu, hun Murphies Law, was ons geluk. Na hun vertrek klaarde het weer in razend tempo op. Na het diner voeren we naar een beschutte ankerplaats voor de nacht en de golven waren al grotendeels gaan liggen. We genieten van de zonsondergang en zullen vast prima slapen vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten