Vanochtend stond eerst de beroemde Charlotte Drive op het programma, de weg langs – je raadt het misschien al – de Charlotte Sounds. Een “sound” hier is vergelijkbaar met een fjord bij ons. Het bleek inderdaad een bijzonder mooie weg te zijn, die zich van vergezicht naar vergezicht slingerde. Daarna op naar het Abel Tasman NP, waar we morgen gaan wandelen. In Nelson zochten we bij de Informatie alle benodigde informatie etc bij elkaar en lunchten we geweldig goed. We namen slechts een glaasje wijn – er moest nog gereden worden – maar witte wijnen weten ze hier te maken!! Het doel was Marahau, de laatste stop voor het park waar je alleen in mag wandelen. We bleken niet de enige te zijn die in het bekendste park van NZ willen wandelen, het is hier echt vol. We waren gelukkig vroeg, anders hadden we zeker geen plek op de camping weten te krijgen. We hebben nummer 56, meer plaatsen zijn er niet. Morgen gaan we met de boot over zee naar het noorden, worden we aan wal gezet en lopen we weer terug naar de camping. We hebben in zoverre pech dat het getij ons niet goed gezind is. Er is een plek die met laag water doorwaadbaar is, maar als wij er zo ongeveer zullen zijn is het juist hoog water. Een uurtje of wat omlopen, wie piept daar nu om. Anderen lopen hier dagen rond.
Waar ik wel om piepte – en meer dan dat – was dat we vandaag op de weg een absolute kl….. tegenkwamen. We reden over een nieuw geasfalteerd stuk weg, wat hier betekent dat er een dikke laag steentjes op ligt. De toegestane snelheid was 30 kilometer per uur. Komt die kl…… ons met 80 zo niet 90 tegemoet, een regen van stenen tegen de voorruit. Resultaat, twee sterren in de ruit en twee butsen. Schade aan de voorruit valt buiten welke verzekering dan ook hier. De kl…… Morgen mooi weer zeggen ze. We kunnen dat nu nog niet aan de hand van het laatste weerbericht controleren, want ontvangst is er hier niet. Ook geen update van het weblog dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten