Het bleek een Duits getinte dag te worden. Vanochtend werden we op de camping geconfronteerd met een fenomeen dat we wel in theorie kenden, maar nooit in het echt hadden gezien. Het betrof “Das Rollende Hotel”. Dit bestaat uit twee onderdelen, een hele grote degelijke bus en een oplegger met aanhanger. In de bus reist men, in de aanhanger wordt geslapen. In deze aanhangwagen zijn een groot aantal minimale hokjes gemaakt (17 rijen van drie hoog) waar je languit in moet schuiven om te kunnen slapen. Hoogstens 75 centimeter hoog en breed. Ik neem aan dat er per hok slechts een persoon in gaat, maar dan nog liggen er vijftig man/vrouw op een paar vierkante meter te slapen. Dat zal me een kabaal geven. In de “gang” ervoor is het een puinhoop aan tassen, koffers en plastic zakken vol spullen. Nu denk je misschien dat het alleen jonge mensen zijn die heermee reizen? Mis, helemaal mis! Het merendeel is 65 plus met uitschieters tot dik in de 70! ’s Ochtends moet alle bagage weer in worden gepakt, je weet niet wat je ziet. In een straal van 50 meter rondom het “kamp” is men bezig allerlei spullen in te pakken in de meest uiteenlopende koffers, tassen, aktetassen, ja zelfs in een kopie van wat mijn schooltas uit de HBS periode was. (Daar schaamde ik me toen al voor, ik wilde een pukkel!). Het gehele gezelschap bestond uit Duitsers en je begrijpt met de beste wil ter wereld niet waarom men in een zo geciviliseerd land als Nieuw Zeeland een dusdanige vorm van reizen heeft geboekt. Ik weet dat er dit soort reizen bijvoorbeeld door Siberië en Alaska zijn, maar hier…
Daarna moeten we er echt aan geloven, op de bok en op pad! Eigenlijk bleek het rijden met de camper tot nu toe wel mee te vallen, gelukkig hebben we wel enige ervaring met enerzijds het rijden in een grote camper en anderzijds in het links rijden. Het grootste probleem van vandaag was dat dit geen automaat is en schakelen met je linker hand, dat gaat maar al te gemakkelijk mis… We lieten Auckland achter ons, daar komen we later terug, en reden naar het noorden. In het begin is het nog echt druk op de weg, maar Auckland is dan ook verreweg de grootste stad van het land, waar meer dan en kwart van de bevolking van ongeveer 4 miljoen mensen woont. En bovendien rijden we langs de kust en is het zomervakantie. Het is hier in vergelijking met Australië opvallend veel groener, vooral het gras ziet er heel sappig uit. Daar boffen de duizenden koeien mee die we tegenkomen, er worden verder opvallend weinig gewassen verbouwd.
De eerste serieuze stop is in Whangarei, waar we lunchten en een bezoek brachten aan het Clapham’s Clock Museum. Nu denk je, terecht, wat zoek je in een museum van een land dat nog geen twee eeuwen bestaat? Toch was het heel leuk. De kern van de verzameling van dit museum is bijeengebracht door de heer Clapham, die vooral allerlei heel aparte en bijzondere klokken verzamelde. Uiteraard zijn erg veel van Duitse origine. We krijgen een hele leuke uiteg en demonstratie van de werking van veel klokken door een Deense vrijwilligster. Een echte aanrader!
Daarna naar Kawakawa. Dit dorp (want meer is het niet) heeft waarschijnlijk de meest bekende openbare plee ter wereld. Hij is namelijk ontworpen door de heel beroemde Oostenrijkse architect Hundertwasser, die zich in dit plaatsje terugtrok om het jachtige bestaan in Europa achter zich te laten. Eerlijk is eerlijk, het is een bijzonder gebouwtje en natuurlijk ook heel bijzonder om er te…..
Nu zitten we vlak bij Paihia, een plaatsje aan de Bay of Islands. In deze baai gaan we morgen uitgebreid varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten